به طور کلی موهای ناحیه سر برای اهداف پیوند استفاده می شوند. با این حال بیماران گاهی اوقات موی کافی بر روی سر خود ندارند تا نتیجه مطلوب را به دست آورند.
در چنین مواردی ممکن است از موهای بدن برای پیوند استفاده شود، زیرا این موها از نظر ساختار و کیفیت بسیار شبیه به موهای سر هستند. ممکن است این موها از پاها، بازوها، شکم، قفسه سینه، پشت، زیر بغل و حتی صورت گرفته شود.
کاشت مو به روش BHT
برای برخی از متقاضیان کاشت مو، موی بدن می تواند منبع چندین هزار پیوند اضافی کمک کننده باشد، به ویژه هنگامی که بیماران موی بدن بسیار زیادی دارند. این ناحیه مخصوصا برای افزایش تراکم کلی مو یا پر کردن منطقه تاج – یعنی گزینه های درمانی که در غیر این صورت برای بیماران با موی سر محدود ممکن نمی باشد – مناسب است.
با این وجود، از پیوند موی بدن برای بازسازی کامل مو یا احیای خط موی بیمار استفاده نمی شود.
موهای بدن با استفاده از تکنیک FIT برداشته می شوند و هیچ اسکار خطی از خود به جای نمی گذارند. پیوندهای موی بدن با همان روش پیوند موی سر، قرار داده می شوند.
کدام بیماران برای پیوند موی بدن مناسب هستند؟
به طور کلی، موهای اهدا کننده از پشت و یا کنار سر گرفته می شود. بیمارانی که موی کافی در ناحیه اهدا کننده ( بانک مو ) ندارند برای پیوند نرمال مناسب نیستند.
دلایل عدم داشتن موهای کافی، شامل ریزش موی طبیعی یا نتیجه پیوند موی قبلی است که هرگونه استخراج بیشتر از بخش اهداکننده سر را غیر ممکن می سازد.
نتایج پیوند مو با موهای اهداکننده نامناسب به طور کلی رضایتبخش نیست، زیرا می تواند فقط ریزش مو را به میزان کمی جبران کند. علاوه بر این، هر گونه اسکار حاصله، قابل رویت خواهد بود.
معیارهای ارزیابی مناسب بودن BHT : شاخص اهدا کننده قفسه سینه
- تراکم مو باید بالای 40 گرافت مو بر سانتی متر مربع باشد؛
- شباهت بین بدن و موی سر؛
- تعداد گرافت ها با 2 تا 3 فولیکول مو؛
- اندازه ناحیه اهدا کننده؛
- طول موی بدن.
در صورتی که شاخص اهدا کننده قفسه سینه کمتر از 4 باشد، بیمار برای پیوند موی بدن مناسب نیست. بیماران با نمره TDI بین 7 – 5 ممکن است تحت شرایط خاص مناسب باشند.
بیماران با نمره 8 یا بیشتر دارای موی بدن بیشتری نسبت به موی سر هستند که مناسب اهدا کننده لودن می باشد و بنابراین کاندید مناسب برای پیوند موی بدن هستند.
بهترین ناحیه برای کاشت موی بدن ناحیه ریش می باشد. در واقع سوال اکثر متقاضیان در مورد اینکه آیا کاشت مو از ریش به سر امکان پذیر است با پاسخ مثبت ما همراه است.
تفاوت بین BHT-FIT و کاشت مو به روش FIT
تکنیک لازم برای پیوند موهای بدن از روش کاشت موی FIT مشتق شده، و اساسا شامل گسترش ناحیه اهدا کننده به کل بدن می باشد.
BHT در درجه اول در مواردی استفاده می شود که ناحیه اهدا کننده در سر، دیگر برای استخراج مواد اهدا کننده مناسب نیست یا به اندازه کافی متراکم نیست.
در چنین مواردی، و در صورت برطرف شدن نیازهای فیزیکی، واحدهای فولیکولی را می توان به طور مستقیم از ناحیه های مختلف بدن – سینه، بازوها یا پاها – استخراج کرده و به پوست سر پیوند داد.
روش BHT-FIT فرصت های جدیدی را به ویژه برای افرادی فراهم می کند که مناطق اهداکننده شان مورد استفاده بیش از حد قرار گرفته باشد یا حتی بدلیل استفاده از روش های منسوخ، از بین رفته باشد.
کاندیدهای BHT می بایست شرایط فیزیولوژیکی خاصی را داشته باشند، بدین ترتیب که موهای بدن باید برای استفاده بر روی سر مناسب باشد. موهای بدن در چرخه های مختلف رشد وارد می شوند. با این که این تغییرات در طول زمان تا به حال از نظر علمی ثابت نشده است، تجربه خود ما اشاره به این مورد دارد.
گرافت های گرفته شده از بدن، از لحاظ آناتومیک با موهای گرفته شده از سر تفاوت دارند. در حالی که گرافت های گرفته شده از سر به طور کلی شامل 1، 2 یا 3 مو هستند، در اغلب موارد گرافت های بدن تنها یک مو دارند.
مثال زیر نشان دهنده تفاوت بین مواد اهدا کننده از بدن و از سر است.
60 گرافت مو در هر سانتی مترمربع از موهای بدن منجر به تراکم موی 60 تا 70 مو در هر سانتی مترمربع می شود، در حالی که 60 گرافت مو در هر سانتی مترمربع از موهای سر باعث تراکم 90 تا 120 مو در هر سانتی مترمربع می شود.
این نشان می دهد که برای به دست آوردن تراکم طبیعی مو، تقریبا دو برابر ایمپلنت مورد نیاز است.
به همین دلیل است که روش BHT عمدتا برای بهبود تراکم موی سر استفاده می شود. حداکثر 500 گرافت مو بیشتر نمی توان از بدن و مخصوصا سینه ها برداشت کرد.
تفاوت اصلی بین BHT و کاشت مو به روش FIT:
• جهت رشد واحدهای فولیکولی
• نوع پوست و ویژگی های آن
• عمق فولیکول مو زیر پوست
• ضخامت و ساختار مو (صاف، فر، مجعد)
جراح مو می بایست برای انجام چنین پیوندی، دانش و تجربه کافی از هر دو روش پیوند FUT و FIT را داشته باشد و برای موفقیت آمیز بودن چنین پیوندی، اصول اساسی خاصی را در نظر بگیرد.
این موارد شامل نکات ذیل می شود:
• استخراج صحیح موهای اهداکننده
• آماده سازی مناسب واحدهای فولیکولی
• ذخیره سازی بدون خطا و هیدراتاسیون پیوندهای استخراج شده
• کاشت بهینه با در نظر گرفتن جهت رشد و ترتیب پیوند ها
• بدست آوردن خط موی طبیعی
• رویکرد دقیق و استفاده از تکنیک مناسب، جهت به حداقل رساندن آسیب به پیوندها
سه عامل اصلی موفقیت برای هر BHT وجود دارد:
• استخراج فولیکول های مو
• چرخه رشد موهای بدن
• سازگاری موهای سر و بدن
محدودیت های BHT
به عنوان یک روش، پیوند موی بدن هنوز موضوع تحقیق های زیادی به اندازه ای روش های FIT و FUT قرار نگرفته است.
با توجه به فقدان تجربه و دانش، BHT باید به عنوان آخرین روش برای بهبود وضعیت موجود مورد توجه قرار گیرد.
تجربه ما تا به امروز به میزان 70 تا 80 درصد میزان بقا اشاره دارد. شاید این مقدار کم به نظر برسد، اما برای بسیاری از بیماران این تنها گزینه است.
بیمارانی که مایل به انجام کاشت مو به روش BHT هستند باید از این واقعیت مطلع باشند که هیچ قطعیتی وجود ندارد که درصد بالایی از ایمپلنت ها ریشه بزنند.
موهای بدن می توانند پس از پیوند، ساختار خود را تغییر دهند – در بیشتر موارد، آن ها طولانی تر و صاف تر می شوند، که به طرز جالب توجهی ساختار موی سر را به خود می گیرند.
بیمارانی که مایل به درمان به روش BHT هستند، باید از این واقعیت مطلع باشند که این نوع درمان یک تلاش مرحله آخر بوده و احتمال موفقیت آن قابل پیش بینی نیست. این بدان معنی است که بیماران اقدام کننده پیوند موی بدن باید معیارهای خاصی از جمله TDI ذکر شده در بالا را داشته باشند.
تحت شرایط خاص، این درمان نیز ممکن است برای بیمارانی که قبلا تحت پیوند قرار گرفته اند و نتایج آن کاملا غیر طبیعی به نظر رسیده، و زندگی عادی غیرممکن است، مناسب باشد.
این بدین معنی است که هر بیماری که مایل به انجام کاشت مو به روش BHT است، باید با جراح موهایش درباره این موضوع صحبت کند.
به همین ترتیب، عمل باید توسط یک جراح موی کاملا توانا انجام شود، زیرا موفقیت پیوند موی بدن بستگی به تجربه، دانش و توانایی جراح دارد.
بدون دیدگاه