طاسی منطقه ای و راههای درمان آن

طاسی منطقه ای چیست؟

طاسی منطقه ای شکلی از ریزش موی بدون تشکیل اسکار است که نوعاً به سرعت شروع می شود و معمولاً در ناحیه ای مدور یا بیضی شکل و با حدود کاملاً واضح رخ می دهد.

این ریزش مو ممکن است منتشر یا تکه ای و یا به شکل نواری در حاشیه سر باشد.

احتمال دارد که این بیماری ناشی از یک پدیده ایمونولوژیک باشد.

شایعترین مبتلایان به طاسی منطقه ای کودکان و بالغین جوان هستند.

یک یا چند ناحیه ریزش مو به اندازه 1 تا 4 سانتی متر بطور ناگهانی بروز می کنند.

مژه ها و ریش و بندرت سایر قسمتهای بدن نیز ممکن است درگیر شوند.

ریزش کامل موهای سر( طاسی کامل) بیش از همه در افراد جوان دیده می شود. این حالت ممکن است با چرخه های رشد و ریزش مو همراه باشد.

ریزش موهای کل بدن ( طاسی فراگیر) بسیار نادر است.

معمولاً استرس را به عنوان علت این بیماری ذکر می کنند ولی شواهد اندکی وجود دارد که نقش آن را تایید کند.

رویش مجدد موها پس از 1 تا 3 ماه شروع می شود و ممکن است در پی آن ریزش مو در نواحی دیگر رخ دهد.

پیش آگهی رویش مجدد کامل و دائمی در مواردی که درگیری محدود وجود دارد خوب است ولی اگر درگیری بیشتر باشد پیش آگهی بدتر خواهد بود.

پوست ناحیه مبتلا نوعاً بسیار صاف است یا ممکن است موهای کوتاهی در آن وجود داشته باشند.

موهای جدید در ناحیه مبتلا معمولاً همان رنگ و بافت موهای قبلی را دارند ولی ممکن است ظریف و سفید باشند.

طاسی منطقه ای ممکن است با این بیماری ها همراه باشند: بیماری تیروئید، کم خونی وخیم، بیماری آدیسون، ویتیلیگو، لوپوس اریتماتوس، کولیت اولسراتیو، دیابت شیرین و سندرم داون.

درمان طاسی مو:                                

در اکثر نواحی مبتلا، موها مجدداً رشد می کنند و هیچ درمانی لازم نیست.

تزریق داخل جلدی آمپول تریامسینولون استوناید به میزان 5/2 تا 5 mg/ml موثر است.

این تزریقات را می توان به فواصل 4 هفته ای تکرار کرد. این درمان برای بیمارانی که نواحی ریزش موی آنها کوچک و کم تعداد است استفاده می شود.

برای بیماران مبتلا به ریزش موی منتشر که به ناراحتی هیجانی و عاطفی شدیدی دچار شده اند می توان از پروتز موی مصنوعی استفاده کرد و استفاده از آن را تشویق نمود.