آفت دهان
آفت یک ضایعه سطحی منفرط یا متعدد و معمولاً کوچک دهان است که سطح آنرا غشاء خاکستری یا زرد رنگی پوشانده و هاله قرمزی اطراف آنرا گرفته است.
کناره های آن ممکن است کمی برجسته یا صاف باشند. احساس سوزش و قلقلک ممکن است از 24 ساعت قبل از بروز زخم در محل بوجود آید.
ضایعه در 2 تا 3 روز اول شدیداً دردناک است. سن حداکثر شیوع 30 تا 40 سالگی است.
ضایعات آفتی به سه شکل کوچک، بزرگ و هرپسی شکل ممکن است باشد. در موارد عود کننده باید علامتی از یک بیماری زمینه ای تلفی شود. عامل اصلی آن شناخته نشده است.
عوامل برانگیزنده آفت:
استرس، ضربه ( مانند مسواک زدن زبر، غذای سفت)، قاعدگی، ارث، حساسیت غذایی یا دارویی مثل توت فرنگی، گردو و قرص کاپتوپریل، کمبودآهن، اسید فولیک و ویتامین B12 .
توصیه به بیمار:
- در حال حاضر درمان قطعی برای آفت وجود ندارد ولی می توان علایم بیماری مانند درد را کم کرد.
- با افزایش سن میزان عودها کاهش می یابد و بیماری رو به بهبودی می رود.
- از هر عاملی که باعث ضربه دهانی شود خودداری کند ( پرهیز از مسواک زبر، غذای سفت و غذای محرک).
- داروهای کاپتوپریل و انالاپریل مصرف نکند.
- در صورت شک به کمبود آهن یا اسید فولیک آزمایش انجام شود.
درمان آفت
استفاده از ضد دردها مانند استامینوفن یا ایبوبرفن و سایر مسکن ها.
شربت دیفن هیدرامین ( اثر بی حس کننده موضعی دارد و بهتر است قبل از غذا استفده شود).
استفاده از محلول لیدوکائین 2% بصورت موضعی قبل از غذا و قبل از استراحت روی ضایعه مالیده شود( در کودکان مصرف نشود).
کپسول تتراسیکلین به مدت یک هفته . یک کپسول را در 5 سی سی آب جوشیده ولرم حل کرده، 2 دقیقه در دهان نگه دارید و بعد محلول را بیرون بریزید( در کودکان زیر 12 سال مصرف نشود).