درمان انواع بیماری‌های قارچی پوست در تبریز

انواع بیماری‌های عفونت قارچی پوست

قارچ پای ورزشکاران (قارچ پا)

ممکن است از هر ۶ نفر یک نفر به “قارچ پای ورزشکاران” مبتلا گردد. این قارچ پوستی در نواحی گرم و مرطوب پوست، ازجمله بین انگشتان پا رشد می‌کند.

این عفونت باعث خارش، پوسته پوسته شدن و قرمزی پای شما می‌شود. کف پای شما نیز می‌تواند خشک و پوسته پوسته شود. همچنین ممکن است پای شما تاول بزند.

اگر پای برهنه بر روی زمین‌های مرطوب و آلوده، مثل حمام‌های عمومی، استخر و سونا راه بروید، ممکن است به عفونت قارچ پای ورزشکاران مبتلا شوید. اگر پس از لمس پا، دستان خود را نشوید، قارچ پا می‌تواند به سایر قسمت‌های بدن نیز سرایت کند.

عفونت ناخن (قارچ ناخن)

عفونت قارچی ناخن معمولاً از لبه ناخن‌ها آغاز می‌شود و به آرامی به سمت مرکز گسترش می‌یابد. این قارچ بسیار تدریجی رشد می‌کند و باعث می‌شود ناخن‌های شما در طول زمان تغییر رنگ داده و شکننده شوند. ممکن است بافت‌های اطراف آن نیز ضخیم‌تر شوند. درنهایت، انقدر ناخن ضخیم‌تر می‌شود که پوشیدن کفش‌ها دردناک خواهد بود.

معمولاً ناخن پا بیش از ناخن انگشتان دست درگیر می‌شود. اگر مبتلا به قارچ پای ورزشکاران شده باشید، ممکن است این عفونت گسترش یافته و ناخن‌های شما را نیز درگیر کند.

همچنین اگر ناخن‌های شما ضعیف شده باشند (به عنوان مثال در اثر ایجاد یک زخم) ممکن است به قارچ ناخن مبتلا شوید.

“پس از مبتلا شدن به عفونت قارچ ناخن، چه مدت طول می‌کشد تا ناخن من به حالت اولیه بازگردد؟” برای اطلاعات بیشتر در مورد عفونت‌های ناخن می توانید به مقاله قارچ ناخن مراجعه کنید.

قارچ پیتریازیس رنگارنگ (تینه‌آ ورسیکالر)

این عفونت توسط نوعی قارچ به نام “مالاسزیا” ایجاد می‌شود. معمولاً این عفونت در بین جوانان به ویژه مردان شایع‌تر است.

اگر شما مبتلا به پیتریازیس شوید، ممکن است پوسته‌تان به‌صورت تکه‌ای پوسته پوسته شود. همچنین مقدار کمی احساس خارش خواهید داشت و در پشت و نیم‌تنه شما رنگ پوست، تغییراتی خواهد داشت. رنگ آن معمولاً صورتی یا قهوه‌ای است. اگر پوستتان تیره‌تر باشد، این تغییر رنگ واضح‌تر است.

علائم عفونت‌های قارچی پوست

علائم و نشانه‌های عفونت قارچ پوستی به نوع قارچ و ناحیه درگیر شده بستگی دارد. بثورات قارچی گاهی اوقات با دیگر بیماری‌های پوستی مانند پسوریازیس و اگزما اشتباه گرفته می‌شوند.

عفونت‌های قارچی پوست می‌توانند انواعی از بثورات مختلف پوستی را ایجاد کنند. بعضی از آن‌ها باعث ایجاد قرمزی، پوسته پوسته شدن پوست و خارش می‌شوند. برخی از آن‌ها فقط باعث ایجاد خشکی پوست می‌شوند.

قارچ‌ها می‌توانند فقط یک منطقه‌ی خاص یا چندین ناحیه از بدن را درگیر نمایند. اگر به عفونت قارچ سر مبتلا شوید، ممکن است مقداری از موهای خود را از دست بدهید.

اگر شما دچار عفونت قارچی شدید، حتماً لازم نیست به پزشک مراجعه نمایید. شما می‌توانید از داروخانه داروهای بدون نسخه‌ی ضد قارچ تهیه کنید.

اگر در خصوص دارو یا نحوه مصرف آن سوالی داشتید، می‌توانید از پزشک داروساز سوالتان را بپرسید.

اگر پس از مصرف داروها تغییری ایجاد نشد یا شرایط شما بدتر شد برای مشاوره به نزد پزشک بروید.

علل بروز عفونت‌های قارچی پوست

احتمال آن‌که به عفونت‌های قارچی پوست مبتلا شوید بیشتر است اگر:

• اضافه‌وزن داشته باشید.
• پوست خود را به‌طور کامل پس از حمام یا دوش گرفتن خشک نکنید.
• در تماس با شخص یا حیوان آلوده با عفونت قارچی باشید.
• لمس وسایل آلوده، مانند لباس، حوله و لباس‌های خواب.
• پابرهنه راه رفتن بروی زمین حمام و محوطه‌ی استخر
• پوشیدن لباس‌های تنگ که اجازه تبخیر عرق را ندهد.
• ابتلا به دیابت.
• به تازگی آنتی بیوتیک مصرف کرده باشید.
• بارداری
• سیستم ایمنی ضعیف شده، به عنوان مثال، ابتلا به ایدز یا HIV

تشخیص عفونت‌های قارچی پوست

اگر به نزد پزشک خود بروید، در مورد علائم از شما می‌پرسد و شما را معاینه می‌کند. همچنین ممکن است سابقه پزشکی شما را بررسی کند.

معمولاً پزشک عفونت قارچی پوست را با معاینه و نگاه کردن ضایعه تشخیص می‌دهد. اما ممکن است بخشی از پوست، ناخن و موی شما برداشته شود و برای آزمایش بیشتر و تعیین نوع قارچ به آزمایشگاه فرستاده شود.

درمان عفونت‌های قارچی پوست

پس از دوش گرفتن یا استفاده از وان، منطقه آسیب دیده پوست را کاملاً خشک کنید. بخصوص محل‌هایی از پوست که تا می‌شوند. ممکن است برخی از عفونت‌های قارچی را به دیگران منتقل کنید.

برای خلاص شدن از شر قارچ‌ها باید مرتباً حوله، لباس‌ها و ملافه‌هایتان را بشوید.

استفاده از لباس‌های گشاد و نخی و آن‌هایی که رطوبت را از بدن شما دور می‌کنند، برای شما بسیار مفید خواهد بود.

درمان دارویی

معمولاً باید از داروهای ضد قارچ استفاده کنید که به‌طور مستقیم بر روی پوست قرار می‌گیرند. به این نوع درمان قارچ پوستی ، درمان موضعی می‌گویند.

داروهای مختلفی به شکل: کرم، لوسیون، رنگ، شامپو، شیاف و پودر در دسترس هستند.

برخی از این داروها در داروخانه بدون نیاز به نسخه پزشک در دسترس هستند. می‌توانید از پزشک داروخانه کمک بگیرید.

همیشه دفترچه راهنمای دارو را مطالعه کنید و نحوه استفاده صحیح و مدت زمان مصرف دارو را به دقت چک نمایید. اگر هر گونه سوالی داشتید، از داروساز خود راهنمایی بخواهید.

اگر بثورات، منطقه‌ی وسیعی از پوست، مو و ناخن شما را درگیر کرده باشد، ممکن است به مصرف قرص نیازمند باشید.

همچنین اگر درمان موضعی اثری نداشته باشد، ممکن است پزشک داروهایی را به‌صورت قرص برای شما تجویز نمایید. گاهی اوقات مصرف این قرص‌ها می‌تواند باعث بروز عوارض جانبی گردد، مانند التهاب و تحریک‌های پوستی.

گاهی اوقات علائم پس از بهبودی و برطرف شدن نشانه‌ها دوباره بازمی‌گردند. بنابراین مهم است درمان خود را تا دو هفته پس از برطرف شدن علائم ادامه دهید.

در برخی موارد ممکن است نیاز باشد ۲ الی ۸ هفته درمان ادامه داشته باشد، برای برخی از عفونت‌های انگشت پا ممکن است یک سال و نیم نیازمند مصرف دارو باشید.

جهت درمان انواع بیماری‌های قارچی پوست به یکی از درمانگاههای پوست و مو و یا به مطب پزشکان متخصص پوست و موی تبریز مراجعه نمایید.

پیشگیری از عفونت‌های قارچی پوست

اقداماتی وجود دارد که خطر ابتلا به عفونت قارچی پوست را کاهش می‌دهد و از گسترش عفونت جلوگیری می‌کند.

در اینجا برخی از آن‌ها را ذکر خواهیم کرد:

• پس از حمام یا دوش گرفتن پوست خود را به خوبی خشک کنید.
• جوراب، لباس و ملافه‌های خود را به‌طور مرتب بشویید تا هر گونه قارچی برطرف شود.
• در مکان‌های عمومی، مانند حمام، سونا و استخر از دمپایی یا کفش‌های پلاستیکی استفاده کنید.
  لباس‌های گشاد و پنبه‌ای بپوشید. لباس‌هایی بپوشید که رطوبت را از پوست بدن شما دور نگه دارد.
• حوله، برس و شانه خود را به اشتراک نگذارید، زیرا که عفونت می‌تواند از طریق آن‌ها منتقل گردد.
• کفش خود را هر دو یا سه روز جایگزین کنید، تا رطوبت کفش قبلی کاملاً خشک شود.
• اگر مبتلا به دیابت هستید، قند خون خود را تحت کنترل درآورید.
• اگر کسی در خانواده شما مبتلا به عفونت قارچی پوست سر شد، بالش، کلاه، شانه یا قیچی او را در مواد سفیدکننده و ضد عفونی کننده غوطه‌ور سازید.
• اگر به یک عفونت قارچی مبتلا شدید، می‌توانید به محل کار یا مدرسه بروید ولی بهداشت عمومی را رعایت کنید تا از گسترش عفونت به دیگران جلوگیری به عمل آورید.